Interview met een fotograaf: Nanda Hagenaars – Wijze lessen van een creatieve zakenvrouw

Nanda is begonnen met fotograferen om zichzelf te kunnen uiten. Het was een behoefte om te helen die van binnenuit kwam. Inmiddels is het haar fulltime baan waarbij ze soms ook erg zakelijk moet zijn. Dat is volgens haar een verschil met hoe het er in het begin aan toe ging. Ze zoekt naar de balans tussen business & art. Dat gaat goed, maar soms gaat ze ook op haar bek, want ze heeft dit nog nooit eerder gedaan. Het is een kwestie van trial & error. Gelukkig leert ze snel.

Als je terugkijkt naar het begin van jouw carrière en vervolgens kijkt naar waar je nu bent, wat heb je dan voor groei doorgemaakt en wat is de meest belangrijke levensles die je hebt geleerd?

Ik ben gegroeid op verschillende vlakken, ik ben ook echt volwassen geworden. In het begin was ik nog heel onbezonnen en vrij aan het werk. Nu voelt het alsof de chaos ietwat is gezakt en ik wat meer zakelijk kan werken. Ik heb zoveel verschillende opdrachten aangenomen de afgelopen 4 jaar, dat ik pas sinds 1.5 jaar ben gaan trechteren. Nu kijk ik doelgericht naar wat ik vooral wil maken, in plaats van wat ik kan maken. Alle opdrachten die ik heb gedaan zijn voor mij cruciaal geweest om te komen waar ik nu ben. Dus ook de klussen waar geen eind aan kwam, waarbij je te maken krijgt met vervelende feedback of juist klussen waarbij ik de nacht van te voren niet kon slapen van de zenuwen of angst om het bijvoorbeeld te verkloten. Er zijn vele (levens)lessen die je uit zo’n proces kunt halen, één daarvan is bijvoorbeeld dat elke uitdaging waar je voor komt te staan jou leert om te groeien en krachtiger te worden in wat je al doet. Fouten mag je maken, dat is the joy of failure. En dat is trouwens gemakkelijker gezegd dan gedaan in de praktijk.

Hoe heb je jouw passie voor kunst en fotografie omgezet naar een beroep en wat is het geheim om dit te laten slagen?

Simpelweg 2 stappen: Visualiseren en actie ondernemen.

Is het moeilijk om artistieke vrijheid te behouden binnen de opdrachten waar je momenteel aan werkt?

Soms heb ik heimwee naar 2016 omdat alles wat ik toen maakte nog een ontdekkingsreis was en ik er geen druk op legde. In alles en iedereen zag ik iets kunstzinnigs wat ik wilde vertalen. Nu heb ik daar soms geen tijd voor. En als ik iets wil maken, dan “moet” het vaak briljant zijn.
Sinds kort heb ik 2 dagen die mij heilig zijn, mijn inspiratie maandag en mijn vrijwerk vrijdag. Nu is het proces om op die dagen de kunstenaar uit te hangen. De dagen ertussen heb ik mijn business pet op.

Artistieke vrijheid binnen opdrachten vind ik niet zo moeilijk, ik heb een sterke voorkeur voor een bepaald soort beeld, of het nu commercieel of niet commercieel is. Dus als ik met een groot team aan het werk ben dan vind ik het geen probleem om te vertellen waarom iets wel of niet werkt. Vaak sluit dat goed aan bij wat het team vindt. Of niet, maar dat is altijd wel een leuke discussie.

Hoe sta jij in het leven?

Ik zeg altijd maar zo: “Living is like licking honey of a thorn. Sweet but tricky.” Ik ben vrij nuchter en kan een prima dosis gevoel voor humor waarderen, maar ik heb soms ook spiritualiteit nodig. Noem het mijn eigen religie. Ik heb weleens moeite met de wereld en het leven, dan lijkt alles donker en zwaar. Vanuit die donkerheid ben ik begonnen met foto’s maken en mede daardoor is mijn leven een stuk lichter geworden. Het is balanceren en leren. Door steeds met open en nieuwe ogen naar de wereld of situaties te kijken help ik mezelf. Dat is mijn religie. To learn.