Beeldend Kunstenaar Silas Schletterer studeerde ruim wat jaartjes geleden af aan de Willem De Kooning Academie. Naast goed overweg kunnen met kwasten en penselen behoren ook illustreren en het maken van muziek tot zijn skill set. deFINERTHINGSclub kneep in de handjes en sprak met Silas over zijn werk als kunstenaar.
Waar komt de passie om te creëren vandaan?
Geen idee. Als kind vond ik het altijd leuk om te tekenen en dat ging me goed af. Waarschijnlijk zijn die creatieve genen doorgegeven door mijn ouders, maar hoe ik aan de passie kom… Ik weet wel dat de broer van mijn oma ook kunstenaar was, dus dat aspect zit absoluut in de familie.
Toen ik eenmaal werd aangenomen op de kunstacademie werd het vuur wel aangewakkerd. Sindsdien draait mijn leven grotendeels om het creëren van kunst.
Wat (of wie) zijn jouw grootste inspiratiebronnen?
Lastige vraag… omdat ik niet perse grote inspiratiebronnen heb.
Maar bijvoorbeeld Don Lawrence was wel iemand die mij inspireerde vanaf toen ik een jaar of 10 was. Ik was fan van zijn strip Storm en kon uren naar die plaatjes kijken, ze zijn zo bizar goed geschilderd. En dat vind ik eigenlijk nog steeds.
Later werd ik geïnspireerd door skateboard graphics van VC Johnson, Jim Phillips en Andy Howell.
Na de academie, toen ik echt begon met schilderijen maken, keek ik vooral veel naar Joe Sorren en Mark Ryden en ik denk dat je die connectie wel terugziet in mijn oudere werk.
Daarna heb ik dat los gelaten en ben ik mijn eigen stijl meer gaan ontwikkelen door breder te denken/kijken en allerlei boeken over andere kunstenaars, maar ook bijvoorbeeld fotografie en mode te verzamelen.
Tegenwoordig zijn social media sites als Instagram perfect om inspiratie op te doen. Ik volg heel veel kunstenaars, modellen en fotografen en als ik iets tegenkom wat mij inspireert maak ik er een screenshot van die ik in een mapje bewaar.
Wanneer heb je voor het laatst iets gemaakt en wat was het?
Ik ben iedere doordeweekse dag bezig met iets te maken. Momenteel werk ik aan een nieuwe collectie voor mijn aankomende solo-expositie die in april opent in Jaski Gallery (Amsterdam).
De schilderijen waar ik nu aan werk vormen een tweeluik. Je ziet een blote jongen en een meisje vanaf de borst en en profil afgebeeld en je voelt dat er een soort spanning tussen hun is. De gezichten en lichamen zijn versierd met hele fijne Japanse tekeningen, als een soort tatoeages. Ik heb op een online veiling 4 anderhalve eeuw oude Japanse houtblokdruk boekjes gekocht, met als idee om ze in schilderijen te verwerken. Ik heb er figuren uitgeknipt en verspreid over de lichamen heen geplakt, zodat er een soort verhaal te zien is en er meerdere lagen in de schilderijen te lezen zijn.
Dit hele idee stuitte mij wel een beetje tegen de borst, omdat de boekjes zo oud zijn en het me het gevoel een cultuurbarbaar te zijn zou geven. Maar aan de andere kant worden de oude prenten nu wel ‘vereeuwigd’ in een kunstwerk en daadwerkelijk gezien in plaats van dat het ergens ligt te verteren. En dat bedoel ik letterlijk, want de 2 boekjes die ik heb gebruikt zaten vol met gaten van houtwormen. De andere 2 boekjes heb ik ingelijst en hangen bij mij thuis aan de muur.
Welke toekomst zie je voor jezelf?
De droom om echt door te breken heb ik opgegeven, want die boot heb ik gemist vrees ik. Maar ik blijf gewoon doen wat ik doe en zolang ik daarvan kan leven vind ik het prima.
Benieuwd naar meer?
XOXO – Kim Longwood
deFINERTHINGSclub 