Interview met een fotograaf: Helmich – Dualiteit als inspiratie

Helmich is Creative Director bij een branding bureau by day en fotograaf by night. Zijn werk is kunstzinnig en heeft vaak een surrealistisch randje. Iets wat je telkens weer aan het denken zet.

Waar komt de passie om te fotograferen vandaan?

Het komt voort uit het gevoel wat alleen creativiteit je geeft… je maakt iets dat er nog niet was. En in het geval van mijn fotografie, ook nooit gaat zijn. Hoewel alles wat op mijn foto’s staat gewoon letterlijk zo voor mijn lens staat, ontstaat er toch een sfeer die er helemaal niet was. Die zit tussen mijn oren en die van de kijker. Dat beeld ontstaat daar, in dat plakje tijd. Er hoeft maar een subtiel verschil in een blik te zitten en het hele beeld valt als een kaartenhuis in elkaar. Maar dat magische moment dat het juist méér wordt dan waar je daadwerkelijk naar kijkt, daar doe ik het voor.

Wat (of wie) zijn jouw grootste inspiratie bronnen?

Ik besef steeds meer dat ik altijd probeer hetzelfde beeld te maken. Vaak is het mooi, aantrekkelijk, maar ook klem zittend, half verborgen of worstelend. Dat gevoel – die dualiteit – is mijn inspiratie.
Ik maak veel kleine schetsjes, of schrijf één zinnetje op als geheugensteuntje, van een beeld dat ik voor me zie.