Interview met een kunstenaar: Jelmer Konjo – Hoe skateboarden en graffiti kunnen leiden tot beeldend kunstenaar zijn

Jelmer Konjo (1993) komt uit Rotterdam en is beeldend kunstenaar. In zijn werk focust hij zich vooral op compositie, kleur en vorm. Dit combineert hij met verschillende vormen van interactie en speelse arceer technieken om tot een beeld of werk te komen.

Waar komt de passie om te creëren vandaan?

Als kind ben je altijd bezig met creëren, dingen maken en knutselen. Door druk, stress en verwachtingen vanuit de buitenwereld raken veel mensen dit kwijt. In mijn geval was de volgende stap skateboarden. Dit is iets waarbij je op een hele andere en creatieve manier kijkt naar de ruimte om je heen. Er vallen je dingen op waar veel andere mensen niet eens naar kijken. De stap daarna was graffiti en van daaruit is mijn interesse voor kunst ontstaan. Oh en natuurlijk een shout out naar m’n moeder die heel mijn kindertijd met mij knutselde en t-shirts voor me tekende toen er nog geen Pokemon shirts of whatever in de winkels lagen, en ook mijn eerste spuitbussen voor me kocht.

Wat (of wie) zijn jouw grootste inspiratie bronnen?

De maatschappij is een belangrijk deel van mijn inspiratie. Daarnaast ook zeker mijn vrienden, pop cultuur, cartoons , graffiti, skateboarden en kinderen.

Wanneer heb je voor het laatst iets gemaakt en wat was het?

Ik ben momenteel bezig met een aantal projecten in de openbare ruimte in Hoogvliet, waaronder een speelveld. Het concept is dat we alles behalve de grond schilderen om op die manier de plek een positieve uitstraling te geven. Daar ben ik nu in de periode dat dit interview plaatsvindt mee bezig. Je moet hierbij denken aan kleurtesten, onderzoeken naar compositie en het daadwerkelijk uitvoeren en naast elkaar leggen van de uitgewerkte schetsen.

Welke toekomst zie je voor jezelf?

Ik heb geen idee. Ik probeer me niet teveel te focussen op ‘dit moet er over 5 jaar of over 10 jaar zijn’. Daarmee leg ik mezelf een soort rare druk op. Je kunt bijvoorbeeld ook veel dingen niet zien aankomen zoals deze hele corona crisis.

Wat ik wel hoop is dat ik over een paar jaar gewoon een gelukkig en gezond gezin heb. Dat ik nog steeds kan skaten, dat de mensen om me heen er nog zijn en dat ik flinke stappen heb gemaakt binnen mijn werkveld. Maar dat komt vast wel goed.